پاسخ

.

.

.

گزینه 4 صحیح است.

 اختلال اضطراب فراگیر (GAD) نوعی اضطراب است که می‌تواند باعث نگرانی شدید در مورد مسائل مختلف، من جمله در کودکان و نوجوانان شود. کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، دائم نگران مسائل مختلف روزمره مانند عملکرد خوب در مدرسه یا ورزش هستند. به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر ممکن است بسیار بیشتر از همکلاسی‌های خود مطالعه کند، حتی اگر اوضاع درسی خوبی داشته باشد.

نگرانی در کودکان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، بر خلاف ظاهر آشفته و ناخوشایندش، یک کارکرد اصلی دارد: اجتناب شناختی از تهدیدات عمیقتر و هیجانهای پریشان کننده. این نظریه، که توسط پژوهشگرانی مانند توماس بورکوویچ و میشل دوگرتی مطرح شده است، توضیح میدهد که نگرانیِ مزمن، یک استراتژی مقابله ای ناسازگار اما فعال است. در اینجا این مکانیسم را به طور خلاصه شرح می دهیم:

کارکرد اصلی نگرانی: اجتناب از پردازش عمیقتر

کودک مبتلا به GAD با ترسها و افکار اضطرابانگیز عمیقتری مواجه است (مثل ترس از مرگ، طرد شدن، یا فجایع غیرقابل کنترل). این افکار و تصاویر ذهنی مرتبط با آنها، بسیار پریشانکننده و هیجانی هستند.

نگرانی، با ماهیت کلامی-انتزاعی خود، مانند یک پرده یا حائل عمل میکند:

1. جایگزینی تصاویر و هیجانات با کلمات: کودک به جای اینکه تصویر ذهنی واضح و ترسناکی از یک حادثه برای والدینش بسازد (که منجر به برانگیختگی هیجانی شدید و علائم فیزیکی مانند تپش قلب میشود)، شروع به فکر کردن در مورد آن به صورت زنجیرهای از کلمات و سوالات میکند: "اگر مامان دیر کند چه؟ شاید تصادف کرده باشد. اگر تلفن همراهش خاموش باشد چطور؟..." این فرآیند کلامی، برانگیختگی هیجانی و فیزیولوژیکی را نسبت به تصویرسازی ذهنیِ مستقیم، کاهش موقتی میدهد.

2. ایجاد توهم کنترل: کودک با "فکر کردن" مداوم درباره مشکل، این احساس را پیدا میکند که در حال "حل مسئله" یا "آماده شدن" برای آن است. این احساس کنترل شناختی، از مواجهه با بنبست واقعی و درماندگی ناشی از موقعیتهای غیرقابل پیش بینی، جلوگیری میکند.

3. پیشگیری از مواجهه با هیجانهای بنیادین: در عمق این نگرانیها، هیجانهای اصلیتری مانند غم، خشم، احساس آسیب پذیری یا شرم نهفته است. تمرکز مداوم بر نگرانی، از تجربه و مواجهه با این هیجانهای دشوارتر اجتناب میکند.