پاسخ

.

.

.

گزینه 1 صحیح می باشد. وقتی در آزمون استنفورد-بینۀ از فرد میخواهیم شکلهای شبیه معما را کنار هم بچیند، ما در حال سنجیدن یکی از بخشهای کلیدی این آزمون هستیم. این بخش، توانایی استدلال غیرکلامی و ادراک دیداری-فضایی فرد را میسنجد. به طور دقیقتر، این کار به طور عمده، هوش سیال (Fluid Intelligence) را اندازه گیری می کند.

توضیحات تکمیلی:

هوش سیال (Fluid Intelligence): این هوش، توانایی حل مسائل جدید، شناسایی الگوها و استفاده از منطق در شرایطی است که به دانش قبلی (هوش متبلور) وابسته نیست. چیدن قطعات پازل یا شکلهای معماگونه، مستلزم آن است که فرد:

• رابطه بین قطعات را درک کند.

• الگوهای هندسی یا فضایی را تشخیص دهد.

• فرضیه سازی کند و آن را آزمایش کند ("اگر این قطعه را اینجا بگذارم چه میشود؟").

• به صورت ذهنی قطعات را در فضای خالی بچرخاند و جابجا کند (چرخش ذهنی).

استدلال دیداری-فضایی (Visual-Spatial Reasoning): این توانایی شامل درک، پردازش و کار کردن با اطلاعات بصری و روابط فضایی است. فرد باید بتواند شکلها، موقعیتها، جهت گیریها و چگونگی قرارگیری آنها در کنار یکدیگر را تحلیل کند.

استدلال انتزاعی (Abstract Reasoning): از آنجایی که این شکلها اغلب نمادین و هندسی هستند (و نه اشیاء واقعی)، فرد باید بتواند به صورت انتزاعی فکر کند و قوانین حاکم بر این اشکال را استخراج کند.

نام این بخش در آزمون استنفورد-بینۀ نوین: این کار معمولاً در خرده آزمون "طراحی با مکعبها" (Block Design) انجام میشود. در این آزمون: به فرد الگویی داده میشود (مثلاً یک طرح رنگی روی کاغذ). به او چندین مکعب رنگی دو-faced (مثلاً قرمز، سفید، نیمی قرمز-نیمی سفید) داده میشود. از او خواسته میشود در زمان محدود، مکعبها را طوری کنار هم بچیند که دقیقاً شبیه الگو شود.

چرا این بخش مهم است؟ این بخش یکی از بهترین شاخصهای عملکرد اجرایی و هوش کلی (عامل g) در نظر گرفته میشود، زیرا مستلزم برنامه ریزی، انعطاف پذیری ذهنی، سرعت پردازش و استدلال است.

جمع بندی نهایی: وقتی از فرد میخواهیم شکلهای شبیه معما را کنار هم بچیند، در آزمون هوش استنفورد-بینۀ، ما در حال سنجش این تواناییها هستیم:

• هوش سیال

• استدلال غیرکلامی

• ادراک و تجسم فضایی

• توانایی تحلیل و ترکیب اطلاعات بصری

• استدلال انتزاعی