پاسخ

.

.

.

گزینه 4 صحیح است. اختلال سارگاری یا انطباقی، به اختلالی می گویند که تغییر کردن و سازگار شدن برای فرد دشوار است و فرد دچار استرس زیادی می شود. اختلال سازگاری می‌تواند ناشی از یک عامل آسیب‌زا (استرسور) باشد. این همان دلیلی است که باعث شد انجمن روانپزشکی آمریکا، این اختلال را در طبقه "اختلالات مرتبط با تروما و استرس" قرار دهد. در واقع، وجود یک "عامل استرس‌زای قابل شناسایی" شرط لازم برای تشخیص اختلال سازگاری است. این اختلال نوعی واکنش غیر انطباقی نسبت به عوامل استرس زاست.

ویژگی اصلی اختلالات سازگاری، وجود نشانه های هیجانی یا رفتاری در پاسخ به عامل استرس زای قابل شناسایی است (ملاک الف). این عامل استرس زا ممکن است رویدادی تکی باشد (مثل خاتمه یافتن یک رابطه رمانتیک)، یا امکان دارد عوامل استرس زای متعددی وجود داشته باشند (مثل مشکلات کسب و کار چشمگیر و مشکلات زناشویی). عوامل استرس زا ممکن است عودکننده (مثلا با بحران های کسب و کار فصلی، روابط جنسی که ارضاکننده نیست) یا مداوم باشند (مثل بیماری دردناک مداوم همراه با ناتوانی فزاینده، زندگی کردن در محله جرم خیز). عوامل استرس زا ممکن است بر یک فرد، بر کل خانواده، یا گروه بزرگتر یا جامعه تأثیر بگذارد (مثل بلایای طبیعی). برخی عوامل استرس زا ممکن است رویدادهای رشدی خاص را همراه داشته باشند (مثل رفتن به مدرسه، ترک کردن خانه پدری، برگشت دوباره به خانه پدری، ازدواج کردن، والد شدن، ناکامی در رسیدن به اهداف شغلی، بازنشستگی).

این طبقه (اختلالات مرتبط با تروما و استرس) شامل اختلالات زیر است:

• اختلال دلبستگی واکنشی (Reactive Attachment Disorder)

• اختلال تعامل اجتماعی بی‌قید (Disinhibited Social Engagement Disorder)

• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

• اختلال استرس حاد (Acute Stress Disorder)

• اختلال سازگاری (Adjustment Disorder)

• اختلال استرس پس از سانحه پیچیده (مشخص شده در بخش III که معیارهای رسمی بیشتری نیاز دارد)